Hoe het begon
Rust, ontspanning en verwondering
In 2010 ben ik gestart met de basiscursus imkeren, mijn interesse was gewekt nadat ik in de jaren daarvoor meerdere imkers had bezocht. Na de basiscursus zijn er nog vele cursussen gevolgd, oa. gevorderde bijenteelt, specialist koninginnenteelt, specialist bijenproducten en de cursus bestuivingsimker. Hiermee ben ik een gediplomeerd imker. Daarnaast ben ik aangesloten bij de Nederlandse Bestuivingscommissie.
Jaarlijks volg ik diverse studiedagen en ik verdiep mij geregeld in vakliteratuur om mijn kennis uit te breiden en betere diensten aan te kunnen bieden.
Het bezig zijn in de bijen geeft mij naast ontspanning ook verwondering over de grootheid van schepping en Schepper. Je ervaart de verbinding met alles wat groeit en bloeit in de jaargetijden onder verschillende omstandigheden.
Onze bijen-volken worden ingezet voor de bestuiving van gewassen die noodzakelijk zijn voor de voedselproductie. De bijen leveren ook een belangrijke bijdrage aan de instandhouding van de bio diversiteit die zwaar onder druk staat.
Van hobby naar passie
De imkerij
Onze hoofd standplaats is gevestigd aan de Staverseweg in Sommelsdijk. Daarnaast hebben we nog enkele andere bijenstand plaatsen voor de teelt van nieuwe volken. We reizen met onze volken naar verschillende drachtplaatsen.
De eerste dracht in het jaar is als de wilg bloeit in Maart. Hier plaatsen we dan ook jaarlijks bijenvolken om bij gunstige weersomstandigheden wilgen-honing te kunnen oogsten. Vervolgens brengen wij de volken naar de fruitbomen voor de bestuiving hiervan. In de zomer vliegen de bijen op De Linde en Luzerne en ook de vele andere bloeiende bloemen.
In de nazomer zijn het de groenbemesters die de Flakkeese akkers geel en wit kleuren, hiervan oogsten we jaarlijks bij gunstige weersomstandigheden grote hoeveelheden honing.
Onze bijen
Buckfast bijen uit Engeland
Onze bijen zijn van het ras Buckfast. De buckfastteelt berust op de teeltprincipes die broeder Adam ontwikkelde tijdens zijn meer dan tachtig jaar durende carrière als imker in de abdij van Buckfast, een plaatsje in het zuidwesten van Engeland.
De Buckfastbij is een zachtaardig en zwermtraag bijen ras, dat bovengemiddelde opbrengsten oplevert met behulp van moderne imker technieken.
Hun specifieke voordelen ten opzichte van andere rassen zijn een snelle ontwikkeling in het voorjaar en een zeer geringe zwermneiging. Dit resulteert in krachtige volken gedurende het hele seizoen waarbij alle eigenschappen die van belang zijn voor de prestaties zich ten volle kunnen ontplooien. Het grote voordeel hierbij is een grote honingopbrengst bij een minimale investering in werk en tijd per volk.
Terug in de tijd
Geschiedenis van de Buckfast bij
Broeder Adam was een kenner van het werk van prof. dr. Armbruster, auteur van het boek Bienenzüchtungskunde. Armbruster (1886-1978) doceerde aan de universiteit van Berlijn en kende als geen ander de erfelijkheidswetten van Gregor Mendel (1822-1884), die niet enkel een wetenschapper was, maar ook een enthousiast imker.
Nadat broeder Adam een zekere ervaring had verworven in het telen van bijen, stapte hij over op wat hij de combinatieteelt noemde. Hij werd hiertoe aanvankelijk geïnspireerd door de gebeurtenissen rond de mijtepidemie die in het begin van de twintigste eeuw bijna 90% van de bijenvolken uitroeide.
Toen Acarapis woodi de Britse bijenstapel zo goed als volledig had vernield, moest broeder Adam vaststellen dat de donkerbruine Noord-Italiaanse bij en haar kruisingen tegen deze mijt bestand waren geweest. Hij kruiste daarom een Italiaanse koningin met darren van de Engelse zwarte bij en constateerde dat de nakomelingen eveneens resistent waren tegen de mijtziekte.
Dat zette hem aan om op zoek te gaan naar de positieve kenmerken van andere rassen. Hiervoor trok hij door vele landen rond de Middellandse Zee, het Midden-Oosten en West-Europa. Hij bracht lokale bijenrassen naar de Buckfastabdij om ze te bestuderen in zijn lokale omstandigheden. Hij combineerde hun goede eigenschappen met die van zijn bij en verfijnde de verkregen combinaties steeds weer opnieuw.
Broeder Adam ontving voor zijn werk een hoge onderscheiding van de Engelse Kroon en eredoctoraten van de universiteiten van Uppsala (Zweden) en Exeter (Engeland). Hij stierf in 1996 in de leeftijd van 98 jaar.